"Je ziet er slecht uit!" *)

Ik zou afgelopen vrijdag naar Haren (Groningen) mogen met Kikker. 
Die goede ziel houdt zich –ook- bezig met voorlezen uit eigen boekjes, op scholen en in bibliotheken door het hele land, maar hij heeft geen rijbewijs. Daarom heeft men een paar Terraristen – waarondergetekende – bereid gevonden hem te vervoeren.
Bovendien heeft hij beweging nodig en daar zorgen wij dan ook voor.  O ja, en voor zijn stem. Maar dat spreekt.

Donderdagavond echter, net thuisgekomen van vijf voorlezingen in Ede, werd ik ziek. Althans, ik had het heet terwijl ik rilde, ik voelde hoe overal in mijn lijf mijn bloed stil stond en alle botten deden pijn.
Waarschijnlijk was er een Edense griep met mij meegelift.
Waarvoor dank!
(Nee, dat is niet aardig. Het was juist helemaal geweldig in Ede!
En dat meen ik echt.)

Kortom, om een lang blog kort te maken, 's avonds laat via Linda en Merel – twee van onze productiekanjers, 24 uur per dag bereikbaar – met Haren afgesproken dat ik de volgende morgen om half acht de organisatrice wakker zou bellen met mijn medische update. Want rond dat tijdstip zou ik, volgens de planning,  in de auto stappen.

De wekker had ik gezet, maar dat bleek verspilde moeite. Want de hele nacht was ik wakker. Hondsberoerd.

Nadat ik Haren had afgebeld viel ik eindelijk min of meer in slaap.
En toen zag ik steeds de beteuterde gezichten van de kindertjes uit Haren voor me. Achgut.
Heb je je zo verheugd op de komst van Kikker, issie ziek!

Maar, Harense kinderen, aanstaande vrijdag gaat Kikker het wéér proberen. Als alles goed gaat komt hij dan bij jullie langs.
Ik zal zorgen dat hij deze week op tijd naar bed gaat.
En veel gezond fruit eet!
Enzo.

 

*)Varkentje tegen Kikker in 'Kikker Is Verliefd'

Wij hebben ongelofelijke haast

Telefoontje van Casper, onze productiemanus van alles en nog wat.

"Hoi, met Casper, stoor ik?"  De vaste openingszin.
"Ha Casper. Nee."
"Mooi. Eh, ik heb slecht nieuws."

Op zo'n moment zou je kunnen denken:
Is er iemand overleden?
Heeft er iemand ontslag genomen?
Gaat mijn loonsverdubbeling niet door?
Maar niet bij Cas. Bij hem moet je even wachten om er zeker van te zijn dat hij geen grap maakt. En hij maakte geen grap.

"Jij bent toch in Franeker geweest met Kikker En Zijn Vriendjes?"
"Ja."
"Dan heb je een bekeuring gekregen. Voor te hard rijden."
"Hoe weet jij dat? Ik was met mijn eigen auto."
"Nee, jij reed toch met de spelersbus?"
"Zeker weten van niet. Als je nou over Stadskanaal zou beginnen, toen reed ik wel. En waarschijnlijk veel te hard. Die bon zal dan nog wel komen."

Maar nu moest hij dus eerst uitzoeken wie er dan wél gereden had naar Franeker.  En wie hij dan wél op de kop kon geven.
Hij  had al een vermoeden.
Arme Marieke.

 

Uitzicht

Tegenover mijn huis staat 'De Oude Pastorie'.
Dat is een monumentaal pand, dat door de overburen ingrijpend
is gerenoveerd.
Zo ingrijpend dat het er niet echt mooier op is geworden.
Althans, van buiten.
En vanuit mijn optiek.
Want dit is wat ik tegenwoordig zie vanuit mijn werkkamer:





Geef toe, dat is niet echt een fijn uitzicht, zo'n blinde muur.

Waarom buurman dat zo heeft laten doen is mij niet bekend.
Misschien omdat ik ooit tegen hem zei: "Jij hebt dan misschien
een duurder huis, ik heb een mooier uitzicht."
En dat hij toen heeft gedacht: ik zal je krijgen.

Maar nu zat ik te denken: zou er iets in de hinderwet staan
over overlast door een beetje licht?
Want anders heb ik een ideetje waar ik die witte muur voor
kan gebruiken.
Dan schaf ik een flinke filmprojector aan en dan krijg je
bijvoorbeeld dit:




Ik weet niet, maar het lijkt mij véél mooier...

Boeven vangen

Niet zo lang geleden is er ingebroken bij Theo.
Onder andere zijn laptop hadden ze meegenomen, en voor
mij is dat een waar schrikbeeld. Voor hem ook trouwens.

Nu las ik bij onze Joey op zijn weblog dat hem
hetzelfde is overkomen.
Laptop weg, je moet er toch niet aan denken!
En wat doe je er aan?
Niks, dacht ik.
Ja, beter uitkijken.
Maar we weten allemaal dat dat makkelijk gezegd is.

Dus ging ik eens op internet kijken of daar misschien
oplossingen te vinden waren voor dit probleem.
En jawel!
Ik vond een toepassing, slim en gratis.
Het zorgt er niet voor dat je laptop niet gejat wordt,
maar áls dat gebeurt heb je grote kans dat je hem
terugvindt. En de vuile dief er bij.
Want sinds ik het programmaatje geïnstalleerd heb,
stuurt mijn laptop mij iedere dag een berichtje waarin staat
waar hij zich bevindt. (voor de kenners: op welk ip-adres)
En als hij verplaatst wordt stuurt hij steeds berichten.
Zodat de politie hem kan volgen, zeg maar.

Dus Theo en Joey (en alle anderen) kijk HIER eens naar.
Ik kan je zeggen dat het een ietwat geruster gevoel geeft.

Ik zit er bijna op hopen dat zo'n #$@*!!&^%^!! het
eens met mijn laptoppie probeert...

Hiep hiep

Vandaag ben ik trouwens jarig.
Althans, de ik die niet meer rookt is twee jaar geworden.

Danku.

Nooit meer douchen

(dit is deel drie van een dramaserie over een verstopt riool)

Op de tekening die ik vandaag van de gemeenteambtenaar
kreeg staat mijn huis fout getekend.
Hier kwam ik na een half uur graven achter.

Gisteren was ik tevergeefs, op gemeentelijke, telefonische
aanwijzingen, in mijn voortuin aan het graven geweest.
Op zoek naar een put.
De gemeenteambtenaar had zich vergist, waardoor ik bijna
twaalf meter te veel naar rechts aan het spitten was.
Nu ik de tekening zag leek het me handiger om achter
het huis naar de pijp te gaan graven.

Maar de rioolpijp die ik probeerde te bereiken lag niet op
de plek waar hij volgens die tekening zou moeten liggen,
dus moest ik al gravende zoeken.
En dat valt niet mee op een meter diepte.
Bovendien moesten er wat struiken aan geloven en had ik
veel last van de wortels.
Om de ellende te vervolmaken begon het ook nog te regenen,
en ik speelde met de gedachte om me dan voortaan maar
te wassen met water uit een emmertje.
De boel gewoon weer dichtgooien en nooit meer douchen.

Maar toen stuitte ik, bij toeval en op een meter van de
getekende plek, op de buis.
Direct belde ik de man van de rioolontstoppingsdienst.
Want die wachtte op mijn telefoontje.

"Ik heb de buis gevonden!" zei ik, "je kunt er bij."
"Je lijkt wel te hijgen," antwoordde hij.

Inmiddels is het euvel verholpen.
Na veel vijven en ver na zessen.
Alles loopt weer. Behalve ik.
Want ik was op het einde van de middag helemaal kapot.
Zodoende liggen er nu twéé diepe gaten bij mijn huis.
En twee bergen bovendien.

Als een natte krant

"Ben je aan het tuinieren, of wat?" vroeg de buurvrouw die
me tot mijn middel in een gat in mijn voortuin zag staan.
"Er schijnt hier een schat te liggen," zei ik.

Maar de werkelijke reden was heel wat minder grappig
(nog minder?).
De verstopping (zie gister) kon niet binnenshuis worden
verholpen en dus moest ik op zoek naar een put die,
volgens de maten die ik van een gemeente-ambtenaar
telefonisch door had gekregen, onder het grasveld moest
zitten. Bijna in het midden, berekende ik.

Maar lang nadat zowel mijn rug als mijn knieën pijn waren
gaan doen had ik nog steeds niets gevonden.
En ik begon te twijfelen aan de maten die ik door de telefoon
had gehoord.

Dus belde ik nog maar eens naar het gemeentehuis.
"Ik kom morgen wel even langs," zei de man.

Dus nu ligt er een diep gat in mijn grasveld.
Ga ik morgen eens zien of de krantenbezorger eigenlijk
wel netjes over het paadje naar mijn brievenbus gaat.
Want ik vermoed dat hij altijd een stuk afsnijdt.

Ha! Dat zal hem leren!

Verstopt

De afgelopen tijd hoorde ik vreemde geluiden als ik onder
de douche stond. Uit het doucheputje welteverstaan.
Af en toe liep het water niet weg, en andere keren was
er niks aan de hand.
Maar toen ik vrijdagochtend in alle vroegte - na een
wakkermakende douchebeurt -  beneden kwam, stond
mijn keukenvloer blank.

Een groot deel van de zaterdag ging op aan het schroeven,
sleutelen, zuchten en vloeken in het aanrechtkastje.
Heel klassiek, met kopgestoot en al.
Bezweet en met een roodaangelopen hoofd moest ik
uiteindelijk de strijd opgeven.
Het euvel heb ik niet kunnen verhelpen, maar ik weet wel
dat het diep onder het huis zit. Of zelfs daarbuiten.

Maandag komt de 'ontstoppingsservice'.
"We brengen ook een cameraatje mee, " zei de man
aan de telefoon.
"Zal ik zorgen dat mijn haar weer goed zit," zei ik.