We zijn lekker bezig, deze dagen.
Omdat het grootste deel van onze groep de voorstelling nog nooit heeft gedaan repeteren we elke dag, maar dat kan nog niet op het toneel.
De eerste dagen werkten we in een zaal van het Childrens' Museum en vandaag en morgen in een studio van het theater.
Morgenmiddag mag Thijs, onze technicus en steun en toeverlaat, het theater in om de voorstelling te bouwen. Wij werken in de studio tot we het toneel op mogen van Thijs.
We gaan dan tot 's avonds laat door.
Zodat u niet denkt dat toeren in Canada/USA gelijk staat aan vakantie houden.
De vaste volgers van onze belevenissen horen hier waarschijnlijk weer enkele nieuwe namen.
Daarom stel ik hier een paar van die nieuwe Terraristen aan je voor. Thijs zal nog wel volgen, maar als je wilt weten hoe Annelies en Anna er uit zien: klik vooral hier onder...
Bekken from Theater Terra on Vimeo.
maandag 29 september 2008
zaterdag 27 september 2008
Vandaar
Nee lieve mensen, soms valt het allemaal niet mee. En dan kan het zomaar een paar dagen duren voor je weer op het log kunt. Daarom hier in het kort de reis tot nu toe.
Taxi naar Schiphol -wachten- vliegen naar Chicago -wachten- vliegen naar Minneapolis (Thijs en ik) en naar Winnipeg (Annelies, Anna, Theo en Willem-Jan)- in Minneapolis taxi naar truckverhuur - beginnen aan trip van 750 km naar Winnipeg.
Maar nadat ik in totaal 22 uur onderweg was vielen mijn ogen steeds dicht en kropen we in een motelletje. Daar bleek achteraf wel internet te zijn geweest, maar ik was met mijn kleren aan in slaap gevallen, dus vandaar.
De volgende dag de laatste 400 km gereden en we kwamen om 13.00 in Winnipeg aan waar de anderen al met repetities waren begonnen.
Eerst maar eens geluncht, (de bekenden moeten allemaal veel liefs en dikke zoenen hebben van Romalda, onze vaste koffiedame in Winnipeg - Dale is ziek, zien we pas volgende week.)
's Middags gerepeteerd.
In ons fantastische appartement is ook internet, maar onze router miste een stroomsnoer. Dus was er géén internet. En het was al te laat om nog iemand van de huishoudelijke dienst te storen. Dus vandaar.
Vrijdag de hele dag gerepeteerd en halverwege de dag werd ik ineens ziek. Koortsaanvallen en algehele misère. En een rood been (wondroos). Toch min of meer doorgewerkt en na de repetities ben ik direct mijn bed ingedoken, omdat mijn hoofd helemaal niet stond naar internetten. Vandaar.
Het is nu zaterdagochtend en ik voel me al weer wat beter.
Mijn tweede gedachte was: het log.
Zodoende.
Taxi naar Schiphol -wachten- vliegen naar Chicago -wachten- vliegen naar Minneapolis (Thijs en ik) en naar Winnipeg (Annelies, Anna, Theo en Willem-Jan)- in Minneapolis taxi naar truckverhuur - beginnen aan trip van 750 km naar Winnipeg.
Maar nadat ik in totaal 22 uur onderweg was vielen mijn ogen steeds dicht en kropen we in een motelletje. Daar bleek achteraf wel internet te zijn geweest, maar ik was met mijn kleren aan in slaap gevallen, dus vandaar.
De volgende dag de laatste 400 km gereden en we kwamen om 13.00 in Winnipeg aan waar de anderen al met repetities waren begonnen.
Eerst maar eens geluncht, (de bekenden moeten allemaal veel liefs en dikke zoenen hebben van Romalda, onze vaste koffiedame in Winnipeg - Dale is ziek, zien we pas volgende week.)
's Middags gerepeteerd.
In ons fantastische appartement is ook internet, maar onze router miste een stroomsnoer. Dus was er géén internet. En het was al te laat om nog iemand van de huishoudelijke dienst te storen. Dus vandaar.
Vrijdag de hele dag gerepeteerd en halverwege de dag werd ik ineens ziek. Koortsaanvallen en algehele misère. En een rood been (wondroos). Toch min of meer doorgewerkt en na de repetities ben ik direct mijn bed ingedoken, omdat mijn hoofd helemaal niet stond naar internetten. Vandaar.
Het is nu zaterdagochtend en ik voel me al weer wat beter.
Mijn tweede gedachte was: het log.
Zodoende.
dinsdag 23 september 2008
Hieperdepiep
Voor we naar Canada vertrekken nog even goed nieuws uit Vlaanderen.
Want ook daar hebben ze Musical Awards en raad eens wie daar met de award voor de beste kreatieve prestatie aan de haal ging?
Precies! Onze Karen!
Weliswaar was de prijs deze keer voor haar werk aan de poppen van onzeconcurrenten collega's van De Fabeltjeskrant, maar omdat zij al jaren onze poppen maakt, voelt het toch ook een beetje als 'onze' prijs.
Maar ze heeft hem wel helemaal in haar eentje verdiend!
Gefeliciteerd Kaar!
(bijna) Helemaal links onze trotse winnares.
Want ook daar hebben ze Musical Awards en raad eens wie daar met de award voor de beste kreatieve prestatie aan de haal ging?
Precies! Onze Karen!
Weliswaar was de prijs deze keer voor haar werk aan de poppen van onze
Maar ze heeft hem wel helemaal in haar eentje verdiend!
Gefeliciteerd Kaar!
 Van Divers |
zondag 21 september 2008
Hallo, bent u daar nog?
Nee, dan is het goed.
Ik kwam alleen even zeggen dat we bijna naar Canada en USA vertrekken voor een toer van een maand, en dat er dus binnenkort weer intensief geblogd zal worden hier.
Ook bestaat de kans dat er beeldmateriaal te bewonderen zal zijn, want we hebben een nieuwe camera!
In ieder geval gaan weons mijn best doen(?).
Ik kwam alleen even zeggen dat we bijna naar Canada en USA vertrekken voor een toer van een maand, en dat er dus binnenkort weer intensief geblogd zal worden hier.
Ook bestaat de kans dat er beeldmateriaal te bewonderen zal zijn, want we hebben een nieuwe camera!
In ieder geval gaan we
vrijdag 29 augustus 2008
Ook kippen moeten oefenen.
De repetities voor Het Grote Theater Terra Popconcert zijn inmiddels in volle gang en het is een genot om al die 'oude' nummers weer langs te zien/horen komen. Soms in een nieuwe setting, soms precies zoals ze in de originele voorstelling zaten.
Ik filmde Babbe en Marieke die bezig waren met 'Knuppel In Het Hoenderhok', uit Dolfje Weerwolfje.
Omdat het repeteren met poppen nogal zwaar is - in het verleden hadden wij vaak te kampen met blessures, tot aan tennisellebogen toe - wordt er regelmatig zonder poppen gerepeteerd.
En vaak is dat schitterend om te zien.
Repeterende Kippen from Theater Terra on Vimeo.
Ik filmde Babbe en Marieke die bezig waren met 'Knuppel In Het Hoenderhok', uit Dolfje Weerwolfje.
Omdat het repeteren met poppen nogal zwaar is - in het verleden hadden wij vaak te kampen met blessures, tot aan tennisellebogen toe - wordt er regelmatig zonder poppen gerepeteerd.
En vaak is dat schitterend om te zien.
Repeterende Kippen from Theater Terra on Vimeo.
woensdag 20 augustus 2008
Popconcert Kick Off
Vandaag is het werken aan de nieuwe voorstelling begonnen:
"Het Grote Theater Terra Popconcert"
Nou ja, het werk begon natuurlijk niet echt, want er is al het een en ander aan vooraf gegaan, maar vandaag waren we voor het eerst in de repetitieruimte bezig.
En zoals gebruikelijk is zo'n start een feestelijke gebeurtenis.
Dus uw reporter schroefde hoogstpersoonlijk het dopje van de lens en doet verslag.
Concert KickOff from Theater Terra on Vimeo.
"Het Grote Theater Terra Popconcert"
Nou ja, het werk begon natuurlijk niet echt, want er is al het een en ander aan vooraf gegaan, maar vandaag waren we voor het eerst in de repetitieruimte bezig.
En zoals gebruikelijk is zo'n start een feestelijke gebeurtenis.
Dus uw reporter schroefde hoogstpersoonlijk het dopje van de lens en doet verslag.
Concert KickOff from Theater Terra on Vimeo.
dinsdag 19 augustus 2008
Van onze culinair medewerker
Enige jaren geleden, toen Jawi nog vast bij ons werkte, schreef hij regelmatig op het weblog over het eten dat wij onderweg genoten (of verafschuwden).
Nu was hij weer eens een keertje mee, dus je snapt...
Vanuit Teheran doet/deed onze culinair medewerker verslag.
De laatse dag van ons verblijf in Teheran is aangebroken en ik voel eindelijk de ruimte om iets te schrijven over het eten in Iran. De afgelopen week verliep chaotisch en bestond zoals hiervoor al te lezen was uit heen en weer rijden in busjes en taxi's van en naar theaters, kantoortjes en gelukkig ook bezienswaardigheden. Het festival heeft een deal met het hotel dat alle artiesten in het restaurant van het hotel kunnen eten. Door alle strubbelingen hebben we elke dag in het hotel gegeten, dat was wel zo rustig.
Ik zal beginnen bij het ontbijt. Er wordt hier elke dag vers Iraans brood gebakken in de ontbijtzaal. Dit brood is een soort matze die je, als je bij het "loket" staat, als een frisbee om de oren vliegt. De bakker spreidt een deegbolletje uit over een halfronde mal om vervolgens het geheel tegen de ronde wand van de oven aan te kwakken. Even later krijg je dan die gloeiende schijf op je bord, mits je kan vangen. Er staat een grote tafel met vele schalen en borden.
Een greep:
zilte yoghurt, Crème Fraîche, ingemaakt fruit, honing, stroop, zoete geraspte wortelen, een warm worstgerecht met uien, tomaten, komkommers, cornflakes, gekookte eieren. Ongetwijfeld ben ik nog wat schalen vergeten maar het geeft een indruk.
De lunch en het avondeten zijn hier in het hotel gelijk. Er wordt 2x warm gegeten en als je niet uitkijkt slib je dicht. Alhoewel, je ziet hier in Teheran weinig dikke mensen. Peshman, onze tolk, vertelde dat dat kwam door de uitgekiende samenstelling van de gerechten en combinatie van zoet, zuur, zout en bitter. Misschien is dat wel zo maar ik denk dat veel mensen niet zoveel te besteden hebben als "ze" ons willen doen geloven. "Ze" zijn in dit geval de mensen die ons een bepaald beeld van Iran willen meegeven. Als we in het theater werkten werd er een blad met Iraans brood en een heel zacht soort fetta neergezet. Ik denk dat dat de reguliere lunch is.
Bij binnenkomst in de eetzaal staat er een uitgebreid saladebuffet voor ons klaar. Wederom een greep:
Gegrilde aubergines en spinaziekoekjes [mijn favorieten] het lijkt alsof de aubergines gedroogd zijn, vervolgens geweld en gegrild, heerlijk zacht en vlezig van textuur. Tal van salades sieren de dis. Van taugé met rozijnen tot ingemaakte courgettes, appelsalade en koude bonensalade, huzarensalade en geschrapte wortel, rode koolsalade en een enorme schaal met olijventapenade met daardoorheen grote, hele olijven. Twee soorten soep, meloenen en patisserie: cakejes en kleine geribbelde deegbolletjes uit het frituur die vervolgens met honing zijn overgoten. Zonder de honing doen ze me denken aan de spaanse churos. Heel lekker. Met name als ze nog warm zijn. Wij vielen, de eerste dag, dankbaar aan en aten ons buikje vol. Om vervolgens verrast te worden door een ober die ons de menukaart gaf. Het was de bedoeling dat we ook nog even een groot bord eten bestelden.
Nou .... wij zijn de kwaadsten niet.
Vele soorten kebab, van schaap en rund en kip en haan en vis. Met daardoorheen gefrituurde aardappelstukken, rijst, limoen, koriander en gegrilde tomaten. Ik heb niet alle variaties gegeten maar de kebab gemaakt van steur sprong eruit. Steur blijkt een fijne, stevige, neutraalsmakende vis. De vis wordt hier door wat safraan gehaald en aan een pen gegrild. de safraan geeft, naast de gele kleur, een heel licht gepafumeerde smaak aan de vis die dan ook verder niets nodig heeft.
We hebben hier heerlijk gegeten.
Een tip voor nieuwelingen in Iran: de sperzieboontjes zouden eventueel ook pepertjes kunnen zijn.
Groet!
Jawi
Nu was hij weer eens een keertje mee, dus je snapt...
Vanuit Teheran doet/deed onze culinair medewerker verslag.
De laatse dag van ons verblijf in Teheran is aangebroken en ik voel eindelijk de ruimte om iets te schrijven over het eten in Iran. De afgelopen week verliep chaotisch en bestond zoals hiervoor al te lezen was uit heen en weer rijden in busjes en taxi's van en naar theaters, kantoortjes en gelukkig ook bezienswaardigheden. Het festival heeft een deal met het hotel dat alle artiesten in het restaurant van het hotel kunnen eten. Door alle strubbelingen hebben we elke dag in het hotel gegeten, dat was wel zo rustig.
Ik zal beginnen bij het ontbijt. Er wordt hier elke dag vers Iraans brood gebakken in de ontbijtzaal. Dit brood is een soort matze die je, als je bij het "loket" staat, als een frisbee om de oren vliegt. De bakker spreidt een deegbolletje uit over een halfronde mal om vervolgens het geheel tegen de ronde wand van de oven aan te kwakken. Even later krijg je dan die gloeiende schijf op je bord, mits je kan vangen. Er staat een grote tafel met vele schalen en borden.
Een greep:
zilte yoghurt, Crème Fraîche, ingemaakt fruit, honing, stroop, zoete geraspte wortelen, een warm worstgerecht met uien, tomaten, komkommers, cornflakes, gekookte eieren. Ongetwijfeld ben ik nog wat schalen vergeten maar het geeft een indruk.
De lunch en het avondeten zijn hier in het hotel gelijk. Er wordt 2x warm gegeten en als je niet uitkijkt slib je dicht. Alhoewel, je ziet hier in Teheran weinig dikke mensen. Peshman, onze tolk, vertelde dat dat kwam door de uitgekiende samenstelling van de gerechten en combinatie van zoet, zuur, zout en bitter. Misschien is dat wel zo maar ik denk dat veel mensen niet zoveel te besteden hebben als "ze" ons willen doen geloven. "Ze" zijn in dit geval de mensen die ons een bepaald beeld van Iran willen meegeven. Als we in het theater werkten werd er een blad met Iraans brood en een heel zacht soort fetta neergezet. Ik denk dat dat de reguliere lunch is.
Bij binnenkomst in de eetzaal staat er een uitgebreid saladebuffet voor ons klaar. Wederom een greep:
Gegrilde aubergines en spinaziekoekjes [mijn favorieten] het lijkt alsof de aubergines gedroogd zijn, vervolgens geweld en gegrild, heerlijk zacht en vlezig van textuur. Tal van salades sieren de dis. Van taugé met rozijnen tot ingemaakte courgettes, appelsalade en koude bonensalade, huzarensalade en geschrapte wortel, rode koolsalade en een enorme schaal met olijventapenade met daardoorheen grote, hele olijven. Twee soorten soep, meloenen en patisserie: cakejes en kleine geribbelde deegbolletjes uit het frituur die vervolgens met honing zijn overgoten. Zonder de honing doen ze me denken aan de spaanse churos. Heel lekker. Met name als ze nog warm zijn. Wij vielen, de eerste dag, dankbaar aan en aten ons buikje vol. Om vervolgens verrast te worden door een ober die ons de menukaart gaf. Het was de bedoeling dat we ook nog even een groot bord eten bestelden.
Nou .... wij zijn de kwaadsten niet.
Vele soorten kebab, van schaap en rund en kip en haan en vis. Met daardoorheen gefrituurde aardappelstukken, rijst, limoen, koriander en gegrilde tomaten. Ik heb niet alle variaties gegeten maar de kebab gemaakt van steur sprong eruit. Steur blijkt een fijne, stevige, neutraalsmakende vis. De vis wordt hier door wat safraan gehaald en aan een pen gegrild. de safraan geeft, naast de gele kleur, een heel licht gepafumeerde smaak aan de vis die dan ook verder niets nodig heeft.
We hebben hier heerlijk gegeten.
Een tip voor nieuwelingen in Iran: de sperzieboontjes zouden eventueel ook pepertjes kunnen zijn.
Groet!
Jawi
zaterdag 16 augustus 2008
Teheran tot slot
Enfin.
Inmiddels zit het werk er op. We hebben twee heel goede voorstellingen gedaan en iedereen houdt weer verschrikkelijk van ons. Mannen beginnen de mannen in ons gezelschap spontaan te zoenen (nou zijn wij natuurlijk lekkere types, dat wel).
Vandaag hadden we een vrije dag en we waren van plan om van alles te ondernemen. Maar verder dan een kort bezoekje aan het Nationaal Museum - veel oude potten en scherven - zijn we niet gekomen. Iedereen is erg moe. We hebben het gevoel dat we hier al een maand zijn.
Vanavond was het afsluitingsfeest. Veel onverstaanbare speeches en onduidelijke filmpjes met een hoog "Iran-is- een-paradijs-en-god-is-goed" gehalte. Niks dan zoete limonade en water te drinken, dus wist je al op voorhand dat het een ietwat saaie bedoening zou worden.
Veel televisieploegen en we werden dan ook vaak geinterviewd.
Wel leuk was dat er allerhande prijzen uitgereikt werden. Een internationaal jurylid fluisterde mij in dat men niet aan één groep meerdere prijzen mocht geven en dat vooral de groepen uit Iran moesten winnen.
Toch sleepten wij de prijs voor Beste Muziek in de wacht. (Gefeliciteerd Nick!)
Het is nu kwart voor twee 's nachts en ik zit te wachten tot we opgepikt worden om naar het vliegveld te gaan. Wegwezen.
Het was best leuk om mee te maken, maar ook erg zwaar.
Ze willen ons volgend jaar terug, maar daar moeten we dan nog maar eens diep over nadenken.
Op dit moment zijn we daar te moe voor.
Inmiddels zit het werk er op. We hebben twee heel goede voorstellingen gedaan en iedereen houdt weer verschrikkelijk van ons. Mannen beginnen de mannen in ons gezelschap spontaan te zoenen (nou zijn wij natuurlijk lekkere types, dat wel).
Vandaag hadden we een vrije dag en we waren van plan om van alles te ondernemen. Maar verder dan een kort bezoekje aan het Nationaal Museum - veel oude potten en scherven - zijn we niet gekomen. Iedereen is erg moe. We hebben het gevoel dat we hier al een maand zijn.
Vanavond was het afsluitingsfeest. Veel onverstaanbare speeches en onduidelijke filmpjes met een hoog "Iran-is- een-paradijs-en-god-is-goed" gehalte. Niks dan zoete limonade en water te drinken, dus wist je al op voorhand dat het een ietwat saaie bedoening zou worden.
Veel televisieploegen en we werden dan ook vaak geinterviewd.
Wel leuk was dat er allerhande prijzen uitgereikt werden. Een internationaal jurylid fluisterde mij in dat men niet aan één groep meerdere prijzen mocht geven en dat vooral de groepen uit Iran moesten winnen.
Toch sleepten wij de prijs voor Beste Muziek in de wacht. (Gefeliciteerd Nick!)
Het is nu kwart voor twee 's nachts en ik zit te wachten tot we opgepikt worden om naar het vliegveld te gaan. Wegwezen.
Het was best leuk om mee te maken, maar ook erg zwaar.
Ze willen ons volgend jaar terug, maar daar moeten we dan nog maar eens diep over nadenken.
Op dit moment zijn we daar te moe voor.
Gekkenhuis
Van de week zei Theo dat hij snapte dat drank in Iran verboden is. Dat komt omdat iedereen hier toch al rijdt of hij/zij dronken is.
Het is inderdaad ongelooflijk. Ik heb al in heel wat steden in taxi's gezeten, maar het verkeer hier slaat alles.
Als een taxichauffeur kan kiezen uit twee gaatjes waarvan er eentje een millimeter extra ruimte biedt neemt hij de andere. Die van een halve millimeter.
En dan het liefste met een kleregang.
Voorsorteren gaat hier ook anders. Als je linksaf wilt ga je gewoon rechts staan. En dan snij je gewoon het hele zootje af (er komen er trouwens ook een heleboel naar rechts die links stonden voorgesorteerd)
Het gekke is alleen dat we in een hele week geen enkele aanrijding hebben gezien.
En ook geen opgestoken middelvingers.
Het is inderdaad ongelooflijk. Ik heb al in heel wat steden in taxi's gezeten, maar het verkeer hier slaat alles.
Als een taxichauffeur kan kiezen uit twee gaatjes waarvan er eentje een millimeter extra ruimte biedt neemt hij de andere. Die van een halve millimeter.
En dan het liefste met een kleregang.
Voorsorteren gaat hier ook anders. Als je linksaf wilt ga je gewoon rechts staan. En dan snij je gewoon het hele zootje af (er komen er trouwens ook een heleboel naar rechts die links stonden voorgesorteerd)
Het gekke is alleen dat we in een hele week geen enkele aanrijding hebben gezien.
En ook geen opgestoken middelvingers.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
