Even kort

Sorry hoor, maar als je dit ziet moet je het niet lezen. Dit berichtje zal zo, binnen de kortste keren, weer verdwenen zijn.
Want je raadt het al: ik ben weer eens iets aan het testen.
Zojuist heb ik wat instellingen veranderd en nu zou het makkelijker moeten zijn om een logje, geschreven op mijn mobieltje, rechtstreeks naar het weblog te sturen.
Het schrijven op mijn (nieuwe) mobieltje valt me niet tegen. Het moet weliswaar met de duimen gebeuren maar veel meer vingers gebruik ik normaliter toch ook niet. 't Is alleen dat ik niet meer gewend ben om mijn duimen zo intensief te gebruiken. Het is lang geleden dat ik heb gelift, moet je weten. En het is maar goed dat ik veel dingen zie en hoor die mijn goedkeuring kunnen wegdragen, want daardoor steek ik regelmatig twee duimen kordaat omhoog. Verder gebruik is ze eigenlijk niet veel en dat voel ik best!

Zo. Ik denk dat ik voor deze test wel weer eens genoeg in mezelf heb zitten praten.
Want er is verder niemand die dit leest.

En nu hopen dat de test lukt.
(en dat ik daarna dit berichtje snel kan wissen)

Bijna Weg

Als je je speakers aan hebt staan is het misschien even schrikken. Sorry.
Maar ik dacht: laat ik de trailer van Edinburgh hier even inplakken, dan heeft de lezer ongeveer een idee waar wij ons de komende maand bevinden.
Wist ik veel dat hij dan ook automatisch zou starten.

Morgen vertrekken we.
Begin september weer terug.
Ondertussen zullen wij ons best doen om vermeldenswaardige avonturen te beleven.

En we zullen mijn best doen ze hier te noteren. 
Stay in touch!

testje

Dit is een testje, thijs!

Glitter en Glamour (en veren)

Knarsend en piepend komt het weblog weer in beweging.
Het is wat roestig geworden.
Maar als het even mee wil zitten valt er hier de komende tijd weer het een en ander te lezen en te zien.
Over een week vertrekken we naar Schotland om op het festival van Edinburgh een maand lang Frog te spelen.

Vandaag liep ik met het plan weer eens iets op dit log te zetten.
Gewoon om te kijken of alles nog werkte (en om te kijken hóe het ook alweer werkte).
Komt er een mailtje binnen van Merel. Dat ze een foto had die misschien wel geschikt zou zijn voor het weblog.
Ze werkt op zaterdag namelijk ook (...) en vandaag was ze met Joey in de weer om kleine veertjes, die we nodig hebben in de voorstelling,
te regelen.
Dus ik denk dat hun hele huiskamer onder het pluis is komen te zitten.

Je zou zeggen dat ze met een kip of gans bezig zijn, maar Merel verzekert ons dat ze het ding, dat ze zitten te plukken, gewoon in een feestwinkel heeft gekocht. Het zou om een Boa gaan.
(ik hoor Paulus alweer denken: sinds wanneer heeft een slang veren?)

Knutselen

In augustus spelen we de hele maand op het festival van Edinburgh (Scotland) met Frog. En daarna als toetje nog een week in Londen. Dat komt, we willen het Verenigd Koninkrijk gaan veroveren, en volgens onze Engelse agent gaat dat zeker lukken, en hij kan het weten.

Omdat het in Edinburgh een festival is betekent dat – zoals zo vaak – dat we iedere dag ons decor weg moeten halen om het de volgende dag weer neer te zetten. Zodat anderen op hetzelfde podium kunnen spelen.
Maar dit keer wordt het wel een erg krap schema, want we hebben voor het opruimen een kwartier (!) en voor de bouw ook zoiets…

Dus hebben we het decor geheel opnieuw ontworpen. Zeer sterk vereenvoudigd maar zonder dat dit voor het publiek te zien zal zijn. Heel slim dus, zeg maar.
Theo en ik zijn deze weken hard bezig in het atelier om een en ander voor elkaar te knutselen. Af en toe moeten we even weg voor een vergadering, Kikker-voorlees-sessies, een viewing van de DVD van de laatste Kikkervoorstelling, het ophalen van een Musical Award, of gewoon voor het inkopen van materiaal. Toch schieten we goed op en het is allemaal erg gezellig, dat snap je. Veel lachen ook.

Vanmorgen stonden we in een stoffenwinkel om materiaal te kopen toen bleek dat Theo's pasje het niet deed. Hoe vaak hij hem ook door het apparaat haalde, iedere keer klonk er een piep.
"Zit er nog garantie op dat apparaat?" vroeg Theo.

En even later zei hij tegen de verkoopster: "Mijn pasje is nog niet zo lang onbruikbaar, zie je dat? Er staat 'pas onbruikbaar'."

Nou ja, van die dingen dus.

Musical Award!

Zo, hèhè.
Eindelijk zit ik weer eens rustig achter mijn computer. Het was nogal druk, de laatste dagen. Maar lékker druk.
Voor wie dat is ontgaan: maandag won ik een Musical Award voor het Beste Script (van Kikker En Zijn Vriendjes), en daar ben ik natuurlijk verschrikkelijk trots op.
En blij ook, voor iedereen die aan deze prachtproductie heeft meegewerkt. Want het is misschien een cliché (en dus waar), maar zonder al die talenten om me heen was het helemaal niks geworden. Ja, wat woorden in een Word-file.

 

Zoals je misschien hebt gezien ging de uitreiking weer eens erg soepeltjes. Ik wist niet (meer) dat ik onderaan de tribune achter een microfoon had moeten plaatsnemen, dus ik speerde, zodra ik mijn naam hoorde, het podium op. Waar Ursul de Geer me zei dat hij geen beeldje voor me had en ook geen microfoon. Ondertussen was in de regiecabine (hoorde ik later) de pleuris uitgebroken. Want iemand had me tegen moeten houden en naar de goede microfoon moeten brengen. Dat deden ze met alle volgende winnaars wel, nadat de floormanager “verschrikkelijk op zijn falie had gekregen” (zo zei mij een schaterende Ivo de Wijs).

 

Maar ik kreeg ondertussen snel een beeldje in handen gedrukt door een mooie en bloedzenuwachtige juffrouw, en Ursul bood me het clipmicrofoontje op zijn revers aan. Op dat moment besloot ik dat ik niet alle namen, die ik even daarvoor nog even in mijn hoofd doorgenomen had, tegen Ursuls borst zou zeggen.
Dus bedankte ik ‘iedereen’ en daarna speciaal Christa.
Want die was ik een paar jaar geleden, toen ik ook al een award won, als enige vergeten te noemen.

 

(Als je mazzel hebt kun je het incidentje nog terugzien op Uitzending Gemist. Het begint zo’n beetje op 42 minuten.)

 

Maar al met al was het een geweldig avond, dat snap je.
Het was een lange zit van ruim drie uur, met daarna een extra lange foto-shoot met alle winnaars:

En direct ook maar het Juryrapport gekopieerd:

 

De afgelopen dagen regende het telefoontjes, sms-jes en mailtjes (en lieve live-kussen), waarvoor ik iedereen heel erg wil bedanken.

Ook voor de prachtige bloemen veel dank. En voor de lieve en leuke woorden (buurvrouw op het werk: “Oh, je hebt een Rijk de Gooyer Musical Award gewonnen hè?”).
Het was allemaal weer prachtig.

 

Maar inmiddels zijn we weer gewoon aan het werk, want er is nog veel te doen!

Even Snel

Ik heb eigenlijk helemaal geen tijd om achter de PC te zitten nu.

Later zal ik dus uitgebreider berichten over de heugelijke dag van gisteren.
Voor nu alvast: zo ziet mijn schoorsteenmantel er nu uit….

Babbe X Oscar

26052009.jpg
Originally uploaded by dickfeld

Anderhalve week geleden trouwden -onze- Babbe en Oscar.
Heel romantisch, in Frankrijk. En voor de meesten van ons was dat natuurlijk te ver weg.
Daarom deden ze het vandaag nog eens dunnetjes over in Amsterdam. Althans, het feestgedeelte.
En gezellig dat het was!
En mooi, die Babbe! (Oscar ook hoor)
Vind je niet?

Flickr

This is a test post from , a fancy photo sharing thing.