Anderhalve week geleden trouwden -onze- Babbe en Oscar.
Heel romantisch, in Frankrijk. En voor de meesten van ons was dat natuurlijk te ver weg.
Daarom deden ze het vandaag nog eens dunnetjes over in Amsterdam. Althans, het feestgedeelte.
En gezellig dat het was!
En mooi, die Babbe! (Oscar ook hoor)
Vind je niet?
Vandaag had ik even een aha-belevenis. Ik dacht terug aan het speciale optreden dat we deden in Radboud in Nijmegen. Want we kregen daar een bos bloemen en toen ik daarmee naar buiten liep zei een man: “Dat zie je niet vaak dat iemand met een bos bloemen het ziekenhuis úit loopt.”
Toen ik vanmiddag thuis kwam vond ik een briefje van een bezorgservice dat ze mij niet thuis getroffen hadden en dat ze ‘de voor mij bestemde bos bloemen’ bij mijn buurvrouw hadden afgeleverd. Het bleek van Theater Terra te zijn, vanwege de nominatie, waarvoor heel veel dank! Een schitterende bos.
Maar voor ik dat kon zien moest ik dus eerst het boeket bij mijn bejaarde buurvrouw ophalen, en toen ik er mee uit haar huis kwam fietste er een man langs: "Noh, haal jij de bloemen nou bij je arme buurvrouwtje vandaan?”
Vanwege dezelfde nominatie was er vandaag een Musical Awards Lunch voor alle genomineerden. Vanwege de pers vooral.
Maar het was ook gezellig.
Tja, en dan moet je natuurlijk met z’n allen poseren voor een grote groep fotografen. En dat geeft veel geschreeuw en gekakel.
Weet je wat? dacht ik. Ik neem er gewoon eentje terug!
Zat ik gisteren rustig in het café, alwaar ik weer eens biljartles kreeg van wat vrienden, piepte mijn telefoon dat ik een sms'je had. ‘Gefeliciteerd!’ schreef Joey.
Die is een half jaar in de war met zijn verjaardagswens, dacht ik.
Of hij stuurt hem naar het verkeerde nummer, dat kan ook.
Maar direct ging de telefoon over en voor ik wist wat ik deed (ik was in gezelschap en hoorde dus eigenlijk niet zomaar aan te nemen) had ik Merel aan de lijn. Ook zij feliciteerde me.
Bleek dat net bekend was gemaakt dat ik genomineerd was voor een Musical Award. En Theo ook!
Allebei voor Kikker En Zijn Vriendjes.
Hij voor ‘Beste Decorontwerp’ en ik voor ‘Beste Script.’
Enfin, de rest van de avond bleef mijn telefoon piepen. Het ene sms’je na het andere. Geweldig leuk.
(en iedereen nogmaals bedankt natuurlijk)
Vandaag opende ik mijn brievenbus en vond daar twee poststukken:
Ik weet niet of je het kunt lezen, maar links is dus de brief van Stichting Musical Awards met de officiële melding, en in de rechter wordt ik door het Justitieel Incasso Bureau gefeliciteerd.
Aardig hè?
Zoals je ziet laten ze trouwens ook weten dat ze hebben gemeten dat ik 7 km te hard reed en omdat hun apparatuur niet zo nauwkeurig is doen ze daar nog 3 km van af.
Blijft over: ‘overschrijding van de maximum snelheid met 4 km.’
Kost me verdulleme 16 euro.
Het zit mij ook nooit eens mee.
Gisteren werd er een aangepaste versie van Kikker en zijn Vriendjes gespeeld in het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen.
Voor, onder meer, ernstig zieke kinderen.
Omdat er geen echte theatervoorzieningen in het zaaltje waren en omdat het toneeltje bijzonder klein was werd het een zeer uitgeklede versie.
Maar daarom niet minder energiek!
Babbe, Koen, Marieke, Mike, Niels en Thijs (in alfabetische volgorde) deden hun werk alsof ze in een schouwburg stonden.
Hele stukken uit de voorstelling moesten vervallen en om het verhaal toch gaande te houden was ondergetekende ingehuurd als verteller. Van de tussenteksten.
Ik ga hier geen emotioneel verhaal houden over kinderen die hun ellende voor even konden vergeten, over tranen in de ogen van ouders of over de dankbaarheid die ons van alle kanten ten deel viel.
Laat ik het er op houden dat het een geslaagde onderneming was, die - ook ons - een erg goed gevoel gaf.
(om privacy- redenen geen beeldmateriaal dit keer)
Ik ben de afgelopen tijd vaak mee geweest met
Kikker En Zijn Vriendjes.
Dat was erg gezellig, maar de spelers vroegen bijna iedere dag of ik de film van Het Grote Terra POPconcert al klaar had.
En dan moest ik weer zeggen dat het monteren van beelden van zes (6) voorstellingen heel veel werk is, vooral als meer dan de helft van die beelden onbruikbaar is vanwege enorme lichtverschillen of omdat er af en toe een vervanger (Hadie Sven!) over het toneel liep. Of omdat Babbe ineens de partijen van Niels zong. Of omdat Eric-Jan het leuk vond om bij één voorstelling grappig te doen met een kerstmannen-muts.
Kortom, het was, zoals ze dat hier zeggen “teugenopzienderswerk” (hardop voorlezen).
Dus zei ik steeds dat ik er helemaal geen zin in tijd voor had.
Maar nu ik toch een paar vrije dagen had ben ik maar eens flink in de computer geklommen. Met een nieuw montageprogramma en alle tijd van de wereld (tot diep in de nacht!) heb ik het eindelijk , min of meer, voor elkaar!
Hier en daar waren gewoon geen goede beelden of overgangen voorhanden, maar het resultaat is alleszins redelijk.
Vooral voor intern gebruik. En daar maakte ik het voor.
Overmoedig geworden besloot ik meteen maar een filmpje te fabriceren van de beelden die we maakten tijdens de Poppenspel-workshop van een paar weken geleden.
Zodat de webloglezers ook iets te zien hebben…
Poppenspel Workshop from Theater Terra on Vimeo.
Posts
Alle reacties
