Cultuurverschillen

Het werken in een land als Iran is vreemd, maar toch ook weer niet zó vreemd. Want we hebben het al vaker meegemaakt: een organisatie die belabberd is anders denkt over gemaakte afspraken en technici die niet vooruit te branden zijn er een ietwat ander werktempo op nahouden.
Om de één of andere reden konden wij pas gisteren het theater in i.p.v. twee dagen daar voor, waardoor alles gruwelijk achter loopt.
Wij strompelden net om 2 uur ‘s nachts het hotel in en alles is nog lang niet klaar.

Wat wel nieuw voor ons is, is dat wij morgenmiddag een verplichte repetitie moeten doen.
Verplicht? Ja, dat vonden wij ook al gek.
Maar het is voor de censuur-commissie van de regering. Die gaat keuren of het wel door de beugel kan, wat wij doen. Qua religie en goede zeden.

Nou ja, we zullen het wel zien. Ik kan het me niet voorstellen dat ze onze voorstelling zullen afkeuren. Ze hebben de DVD tenslotte al gezien.
En alle kaarten zijn al verkocht.
Daarom zijn wij vast van plan om verschrikkelijk goed te gaan spelen.
Daar hebben we nou eens echt zin in.
(en in een borrel, maar da’s een ander verhaal)