Van onze culinair medewerker

Enige jaren geleden, toen Jawi nog vast bij ons werkte, schreef hij regelmatig op het weblog over het eten dat wij onderweg genoten (of verafschuwden).
Nu was hij weer eens een keertje mee, dus je snapt...
Vanuit Teheran doet/deed onze culinair medewerker verslag.

De laatse dag van ons verblijf in Teheran is aangebroken en ik voel eindelijk de ruimte om iets te schrijven over het eten in Iran. De afgelopen week verliep chaotisch en bestond zoals hiervoor al te lezen was uit heen en weer rijden in busjes en taxi's van en naar theaters, kantoortjes en gelukkig ook bezienswaardigheden. Het festival heeft een deal met het hotel dat alle artiesten in het restaurant van het hotel kunnen eten. Door alle strubbelingen hebben we elke dag in het hotel gegeten, dat was wel zo rustig.

Ik zal beginnen bij het ontbijt. Er wordt hier elke dag vers Iraans brood gebakken in de ontbijtzaal. Dit brood is een soort matze die je, als je bij het "loket" staat, als een frisbee om de oren vliegt. De bakker spreidt een deegbolletje uit over een halfronde mal om vervolgens het geheel tegen de ronde wand van de oven aan te kwakken. Even later krijg je dan die gloeiende schijf op je bord, mits je kan vangen. Er staat een grote tafel met vele schalen en borden.
Een greep:
zilte yoghurt, Crème Fraîche, ingemaakt fruit, honing, stroop, zoete geraspte wortelen, een warm worstgerecht met uien, tomaten, komkommers, cornflakes, gekookte eieren. Ongetwijfeld ben ik nog wat schalen vergeten maar het geeft een indruk.

De lunch en het avondeten zijn hier in het hotel gelijk. Er wordt 2x warm gegeten en als je niet uitkijkt slib je dicht. Alhoewel, je ziet hier in Teheran weinig dikke mensen. Peshman, onze tolk, vertelde dat dat kwam door de uitgekiende samenstelling van de gerechten en combinatie van zoet, zuur, zout en bitter. Misschien is dat wel zo maar ik denk dat veel mensen niet zoveel te besteden hebben als "ze" ons willen doen geloven. "Ze" zijn in dit geval de mensen die ons een bepaald beeld van Iran willen meegeven. Als we in het theater werkten werd er een blad met Iraans brood en een heel zacht soort fetta neergezet. Ik denk dat dat de reguliere lunch is.

Bij binnenkomst in de eetzaal staat er een uitgebreid saladebuffet voor ons klaar. Wederom een greep:

Gegrilde aubergines en spinaziekoekjes [mijn favorieten] het lijkt alsof de aubergines gedroogd zijn, vervolgens geweld en gegrild, heerlijk zacht en vlezig van textuur. Tal van salades sieren de dis. Van taugé met rozijnen tot ingemaakte courgettes, appelsalade en koude bonensalade, huzarensalade en geschrapte wortel, rode koolsalade en een enorme schaal met olijventapenade met daardoorheen grote, hele olijven. Twee soorten soep, meloenen en patisserie: cakejes en kleine geribbelde deegbolletjes uit het frituur die vervolgens met honing zijn overgoten. Zonder de honing doen ze me denken aan de spaanse churos. Heel lekker. Met name als ze nog warm zijn. Wij vielen, de eerste dag, dankbaar aan en aten ons buikje vol. Om vervolgens verrast te worden door een ober die ons de menukaart gaf. Het was de bedoeling dat we ook nog even een groot bord eten bestelden.
Nou .... wij zijn de kwaadsten niet.

Vele soorten kebab, van schaap en rund en kip en haan en vis. Met daardoorheen gefrituurde aardappelstukken, rijst, limoen, koriander en gegrilde tomaten. Ik heb niet alle variaties gegeten maar de kebab gemaakt van steur sprong eruit. Steur blijkt een fijne, stevige, neutraalsmakende vis. De vis wordt hier door wat safraan gehaald en aan een pen gegrild. de safraan geeft, naast de gele kleur, een heel licht gepafumeerde smaak aan de vis die dan ook verder niets nodig heeft.




We hebben hier heerlijk gegeten.
Een tip voor nieuwelingen in Iran: de sperzieboontjes zouden eventueel ook pepertjes kunnen zijn.

Groet!
Jawi