San Antonio

We zijn in onze laatste standplaats aangekomen, San Antonio.
Omdat het buiten het seizoen is is het lekker rustig op The Riverwalk,
en het voelde voor mij een beetje als thuiskomen.
Lekker in je T-shirtje op een terras zitten, wie heeft dat
in November? Wij dus.
(overigens, voor de kenners: de CD-afdeling van de Starbucks is
opgeheven! Schande nietwaar?)
We kwamen hier in het begin van de middag aan en hadden de rest
van de dag vrij. Behalve Thijs, die even de vrachtwagen zou gaan
parkeren, maar bij alle parkeerplaatsen in de stad werd weggestuurd
omdat de wagen te groot was. Nadat hij tot in een cirkel van 12 km
buiten de San Antonio had gezocht (het was uren later, inmiddels)
belde ons hotel -op Thijs' suggestie - een collega-hotel met een
grote parking en toen was het leed snel geleden en de wagen
geparkeerd.

Morgen twee voorstellingen en dan is het overmorgen echt afgelopen.

Gisteren sliepen we overigens 300 km voor San Antonio in Waco.
De reis van 1000 km die dag verliep zo voorspoedig en zonder
incidenten dat ik geen materiaal had voor een logje.
Ik zat nog diep te denken toen er aan mijn deur geklopt werd
en Anna en Annelies hun menthol-gezichts-masker kwamen
laten zien (volgens mij leek het er meer op dat ze gewoon tandpasta
op hun snoet hadden, maar daar gaat het nu niet om).

Van Het Nieuwe Theater Terra Logboek

En tsja, daar word je dan wat melig van. En voor je het weet ben je
de rest van de avond zoet met het maken van foto's.
Want het is leuk hoor, met die schatten.
Maar soms is het ook Een Nachtmerrie.