Van Taart Tot Champagne

Afgelopen weekend dus twee (2) Theater Terra premières.

Eerst vrijdag in Singer, te Laren, de eerste voorstelling van de herneming van Os en Ezel. Die ging alvast heel goed. Geweldig om de voorstelling, die ikzelf twee jaar geleden speelde, nu eens vanuit de zaal te zien.
Snapte eindelijk waar het over ging. Over een os en een ezel. Maar dat had ik eerlijk gezegd al een beetje vermoed.
Wij namen ons petje diep af voor cast, crew en regisseur, die allemaal (op Joey na) nieuw waren en e.e.a. in 7 dagen hadden ingestudeerd!

Deze maand spelen ze kriskras door het land, en als je een leuke avond wilt hebben moet je echt gaan kijken. Ook voor uw ultieme kerstgevoel!
(En als je wilt leren hoe het écht gegaan is, ruim 2000 jaar geleden, moet je zéker gaan!)

Gisteren was in De Meervaart in Amsterdam de première van Prikkebeen. Zoals velen mij na afloop verzekerden wéér een prachtproductie van Theater Terra.
Een ijzersterke ploeg heeft keihard en erg creatief gewerkt om dit juweeltje van de grond te krijgen. Prachtig gespeeld, prachtig gezongen en de beelden zijn om van te kwijlen.
Een (strip-) verhaal van meer dan honderd jaar oud in een –gedeeltelijk – ultramoderne uitvoering.
Aanrader! (binnenkort bij U in de buurt)

Vandaag zijn wij begonnen met de repetities van De Grote Avonturen Van Kleine Mol.
In een aanvankelijk koude studio zat de stemming er gauw in en na de bekende taart togen wij enthousiast aan het werk.

Ik had mijn camera niet mee, dus ik kan nog geen beeld laten zien, maar Thijs fotografeerde gelukkig het bekende taart-aansnij-moment.
(Thijs, ik jat je foto even. Goed?)

Theo is erg handig met scherpe voorwerpen. 

Want ieder maakproces van een Terraproductie begint met taart en eindigt – als het goed is – met champagne.
(okee vóór het taartmoment is ook al heel veel werk verzet, maar dat gaat gepaard met ongezonde hoeveelheden koffie enzo. En daar is niks romantisch aan.)

Later meer (beeld?) over het werken aan Mol. En misschien ook over hoe het de andere voorstellingen vergaat (als de collega’s mij kopij sturen, natuurlijk…).

Goede Berichten

Ik zou eigenlijk naar Hardenberg vandaag. Want daar try-oute (try-oute?) Prikkebeen. Maar ik moet deze dagen ook zorgen dat ik een deadline haal: de opzet maken van het script van Dolfje Weerwolfje 2. Donderdagochtend moet die klaar zijn.
Dus moest Theo in zijn eentje naar voorbij Zwolle.

Vanavond mailde hij dat ze de sterren van de hemel hebben gespeeld, dat ze de zaal helemaal inpakten. Had eigenlijk niks anders verwacht.

Hij mailde ook dat de opzet van Dolfje, die ik hem gemaild had, voor zover ik het af heb, er veelbelovend uitziet. Ook goed om te horen, dat snap je.

Morgen nog wat schaven en polijsten en dan gaan we over op de volgende fase. Praten met de regisseur, de producenten, de uitgever en met de schrijver.

Doorloop

Vandaag zijn er bij Prikkebeen flinke stappen gemaakt in de richting van een mooie voorstelling. Vooral de doorloop van vanavond – we zijn  nog steeds in Kampen – was best wel erg geweldig. 

Ik maakte verschillende filmpjes en die heb ik nog niet teruggezien. En of ik ze hier ga plaatsen weet ik dus ook nog niet.
Nu in ieder geval niet.
De dagen zijn al lang genoeg.

Hieperdepiep!

Theo en ik werkten vandaag voor het laatst in de loods op het terrein waar ook ons kantoor en de repetitiestudio zijn. In Amsterdam-Osdorp.
Het was er wel een beetje stil, omdat alle Prikkebenen al naar Kampen waren.

Gelukkig wordt er op kantoor ook altijd voor goede lunzen gezorgd.
En vandaag was het extra goed, want Patricia was jarig. Salades en quiches had ze gemaakt en zo kwam het dat wij (tenminste, ik) ‘s middags maar moeilijk weer op gang kwamen.
Toch kregen wij keurig op tijd ons werk (rekwisieten maken) af.

De rest van de week zijn wij in Kampen voor het afmonteren van Prikkebeen.
Benieuwd hoe de Kamper Lunzen zijn.

Filmpjes!

Zo.
Het repeteren/maken in Osdorp is klaar voor Prikkebeen.
Vanaf maandag begint de montage op het echte toneel. In de schouwburg van Kampen.

Ondertussen, en dat mogen we ook niet vergeten, wordt/werd er twintig kilometer verderop in onze ruimte in Weesp gewerkt aan Os en Ezel.
Maar Theo en ik hielden ons vooral bezig met Prikkebeen, want Os en Ezel is een reprise en dus al klaar. Daar moet alleen ingestudeerd worden. En dat redden ze prima!

Hier de promo, die gemaakt is met beelden van de eerste cast.
(Beelden van de huidige cast gaan hier zéker volgen.)

En vannacht stuurde Begijn – hij speelt de titelrol in Prikkebeen – een link naar een item op de Vlaamse televisie.

Als je nu nóg niet genoeg hebt gezien moet je eens op de site van Dick vd Heuvel kijken. Daar staan veel filmpjes van de repetities.

Vraagje

Ja dames en heren, hier issie dan weer even.
Dat het hier zo stil is komt vooral doordat ik meer met berichtjes op Facebook en op Twitter bezig ben. Schande! (ja ik weet het).
Maar het gaat zo lekker snel en handig. En kort.
En vaak vanaf de telefoon. 

Ook vraag ik me af of er hier nog wel eens iemand komt.
Als uit de reacties mocht blijken dat het hier niet echt uitgestorven is bestaat de kans dat ik dit weblog weer leven ga inblazen.
Tenslotte gebeurt er momenteel erg veel bij Theater Terra: een hele trits nieuwe voorstellingen en reprises van successen, bijvoorbeeld.
Stof genoeg.

Laat maar weten of er behoefte aan is…
(en zoek me anders maar op Twitter of Facebook)

Zo.

Het zit er op. Morgen vertrekken we naar Nederland waar, naar men zegt, de zomer voorbij is. Nou, lekker dan.
Zitten wij hier een maand in de regen terwijl thuis de mussen heerlijk loom van het warme dak vallen. En nu wij terugkomen zitten ze natuurlijk weer rustig in de dakgoot met hun gepiep.
Zal je zien dat het in Edinburgh prachtig weer gaat worden.

In ieder geval was dit een maand om nooit te vergeven vergeten. Niet alleen omdat het mooi was, maar vooral ook vanwege de vele organisatorische moeilijkheden. Het was moeilijk om ons staande te houden tussen het absurd hoge aantal concurrenten collega’s. Die ook nog eens bekend waren van de Britse TV.
Gelukkig kregen we steun vanuit Nederland; van familie en vrienden.
Waarvoor heel veel dank.
Zonder jullie was het allemaal nog veel zwaarder geweest!

Papa Razzi

Normaliter laten wij geen fotografen toe in de kleedkamer. Ook al omdat wij ons moeten concentreren enzo (ofzo).
Maar op een onbewaakt moment zag Theo zijn kans schoon en hij trok zijn camera.
Voor we konden protesteren wist hij ons (Claire en mij) vast te leggen. Dat we zo lachen komt doordat hij, vlak voor het afdrukken zei:
“Een klein toefje schaamhaar, is dat nou teveel gevraagd?”

‘A Magical Morning Treat’

Toch nog een recensie. En dat is op zichzelf al heel bijzonder.
Want het is hier verschrikkelijk groot – ik heb even gezocht en vond wat cijfers over het festival van vorig jaar: er waren toen op 247(!) speelplekken ruim 2000 (!!) verschillende voorstellingen die bij elkaar ruim 31000 (!!!) keer werden opgevoerd.
Dit jaar zullen die cijfers ongetwijfeld hoger liggen, dus het is speciaal als je een recensie weet te scoren.
Dit is onze tweede, in Three Weeks dit keer:

Frog
Theater Terra

Simple but effective, 'Frog' is children's theatre written in bold print, with a bright palette of puppetry, music and movement. Like a giant pop-up book, a simple but effective set creates bright landscapes with stunning dimensional reach, in which we see Frog and his animal friends gaze through giant binoculars into the distance and travel through woodland, under the sea and across chilly snow. A talented singer and violinist provides highlights of live music over a recorded soundtrack of catchy tunes children will enjoy, while talented puppeteers expertly operate the characters. Perhaps particularly suited to the youngest audiences (4+), there is nonetheless something for children of all ages in Max Velthuijs's enchanting stories. A magical morning treat.

Trouwens, Tim Key, jeweetwel, die Engelse comedian die bij veel voorstellingen ondersteund werd door onze Claire op viool, heeft de Fringe Award gewonnen. En ik denk dat ik namens ons allen spreek als ik zeg: Bravo Claire! Zonder jou was het nooit iets geworden met die jongen! 

En nou is Claires fiets

ook nog gejat.