Nooit meer douchen

(dit is deel drie van een dramaserie over een verstopt riool)

Op de tekening die ik vandaag van de gemeenteambtenaar
kreeg staat mijn huis fout getekend.
Hier kwam ik na een half uur graven achter.

Gisteren was ik tevergeefs, op gemeentelijke, telefonische
aanwijzingen, in mijn voortuin aan het graven geweest.
Op zoek naar een put.
De gemeenteambtenaar had zich vergist, waardoor ik bijna
twaalf meter te veel naar rechts aan het spitten was.
Nu ik de tekening zag leek het me handiger om achter
het huis naar de pijp te gaan graven.

Maar de rioolpijp die ik probeerde te bereiken lag niet op
de plek waar hij volgens die tekening zou moeten liggen,
dus moest ik al gravende zoeken.
En dat valt niet mee op een meter diepte.
Bovendien moesten er wat struiken aan geloven en had ik
veel last van de wortels.
Om de ellende te vervolmaken begon het ook nog te regenen,
en ik speelde met de gedachte om me dan voortaan maar
te wassen met water uit een emmertje.
De boel gewoon weer dichtgooien en nooit meer douchen.

Maar toen stuitte ik, bij toeval en op een meter van de
getekende plek, op de buis.
Direct belde ik de man van de rioolontstoppingsdienst.
Want die wachtte op mijn telefoontje.

"Ik heb de buis gevonden!" zei ik, "je kunt er bij."
"Je lijkt wel te hijgen," antwoordde hij.

Inmiddels is het euvel verholpen.
Na veel vijven en ver na zessen.
Alles loopt weer. Behalve ik.
Want ik was op het einde van de middag helemaal kapot.
Zodoende liggen er nu twéé diepe gaten bij mijn huis.
En twee bergen bovendien.