Drie in 1

1. Het logje van gisteren heeft bij in ieder geval één van onze gasten van komende week de wenkbrauwen doen fronsen. Men kon inderdaad (lees maar even na, ik wacht wel) de indruk krijgen dat we niet zo gesteld zijn op gasten. Maar niets is minder waar! Gelukkig mailde ze dat ze zich zo overzichtelijk mogelijk zal opstellen. Haha.

2. Al het geloop hier in de stad, de afgelopen weken, heuvel op, heuvel af, doet een flink beroep op je beenspieren. Die zijn dus lekker los geworden. Maar vanmiddag voelde ik ineens dat ook mijn zolen lekker los begonnen te worden. Dus hinkelde ik een winkel in en schafte mij fluks een nieuw stel schoenen aan. Het is nu avond en terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik ze nog steeds niet uit de doos heb gehaald om ze te bekijken.
Dat komt: echte mannen geven niet zo om schoenen.

3. Vanmiddag stond ik met Claire op het festival-terrein toen  ze werd aangesproken door een jongen. A real English poet/commedian. Zijn technicus, die normaliter een stuk muziek speelt op een accordeon (ofzo) was ziek en zijn andere technicus kon alleen maar viool spelen (Leren die techneuten dan helemaal niks meer tegenwoordig?). Nu zag hij de viool op Claires rug en, hij durfde het bijna niet te vragen, maar zou hij die viool vanavond mogen lenen, voor een keertje, heel alsjeblieft, ah toe?
Hij schrok er van toen Claire “Natuurlijk!” zei. De voorwaarde die ze er aan stelde, zij en ik allebei een vrijkaartje, bleek een beetje moeilijk want uitverkocht, maar hij zou zijn best doen. Hij zou bellen.
En daar zit ik nu nog steeds op te wachten. Over anderhalf uur begint zijn voorstelling en als hij niet gauw belt dan eh, ga ik met mijn nieuwe schoenen spelen.

Heb je trouwens al gezien dat ik een fotoalbum heb geplaatst bij de links, rechts?