We zijn er.

Valt niet mee hoor, ineens links rijden. Je moet erg geconcentreerd zien te blijven en al met al ging dat vrij goed. Van Newcastle tot Edinburgh, een uurtje of twee, drie.
Onderweg reden we door schitterende landschappen en langs mooie kasteeltjes, maar die lieten we natuurlijk rechts liggen.

De twee keren dat het bijna fout ging met het links rijden waren op een parkeerplaats bij een pompstation, dus dat telt niet.
Nou okee, ik had ook bijna een aanrijding in de drukte van Edinburgh, en toen deed de bestuurder van die andere auto zo lelijk tegen me dat ik pardoes aan de verkeerde kant van de weg een straat inreed.
Zonder blikschade overigens. En ook nauwelijks imagoschade.

Tijdens het festival in Edinburgh vluchten veel inwoners de stad uit en ze verhuren dan meteen hun huizen en appartementen aan artiesten en techneuten. Zo hebben wij ook drie appartementen en die zijn prima.
Theo en ik zitten in het appartement van een beroemde Schotse sportvrouw die op dit moment in Thailand is.

Terwijl ik dit aan het schrijven ben zit Theo tegenover me met zijn laptop.
”Je nieuwe logje staat er nog niet op hè?”
”Nee, want die ben ik nog aan het schrijven.”
”Nou, schiet eens op dan.”
Vandaar maar fluks geplaatst.

Hier issie, Theo.
Nog een wijntje?

”