Zo.

Het zit er op in Winnipeg.
Een prachtige serie voorstellingen hebben we gedaan en met pijn in het hart gaan we hier weg.
Tenminste, we gaan hier weg als het meezit.
Want om de een of andere vage reden zijn onze werkvisa voor de US nog steeds niet in ons bezit. Waar de laksheid precies heeft gezeten weten we nog niet, maar op dit moment (zondag) zijn onze papieren bij de douane op het vliegveld en die hebben de winkel gewoon dichtgedaan. Morgen is het Thanksgiving dus dan zijn ze er ook niet. Dinsdag kunnen we ze pas ophalen, terwijl we dinsdagavond moeten bouwen in Poughkeepsie, 2800 km verderop. Dat wordt dus niks.
Daarom gaan Thijs en ik nu alvast naar de grens, anderhalf uur rijden, om te proberen ons alvast het land in te slijmen.
Wat een vak! Wat een organisatie!

Ondertussen hebben we trouwens wel een ronkende recensie te pakken.
HIER kun je hem lezen.

Zo. En dan gaan we nu maar eens rijden.
Mochten we Amerika niet binnenkomen, meld ik me later weer uit Winnipeg...